Zwyrodnienia mogą dotyczyć nie tylko stawów czy kręgosłupa, ale też komórek nerwowych znajdujących się w mózgu. Choroby neurodegeneracyjne są coraz częstszym problemem, i to nie tylko w przypadku osób w podeszłym wieku. Warto też od razu zaznaczyć, że w większości przepadków ta patologiczna zmiana, obumieranie neuronów, następuje stopniowo, czasem nawet latami. Każdego dnia jedne komórki umierają, są zastępowane nowymi. Niestety wraz z wiekiem i na skutek różnych chorób proces ten może zostać zaburzony, trudno mówić o szybkiej regeneracji, pojawia się wręcz coraz więcej uszkodzeń, co jest prostą drogą do rozwoju wielorakich schorzeń, w tym choroby Parkinsona.
Co przyczynia się do rozwoju Parkinsona i czym objawia się to schorzenie?
Choroba Parkinsona dotyczy przede wszystkim starszych osób, chociaż może pojawić się już u czterdziestolatków. Średni wiek chorych to sześćdziesiąt lat, ale niektóre czynniki mogą przyspieszyć rozwój choroby. Szacuje się, że ze schorzeniem tym boryka się aż sześć milionów osób na świecie i każdego roku przybywa kilkanaście tysięcy nowych przypadków. Oznacza to, że społeczeństwo cały czas się starzeje, staje się zniedołężniałe, schorowane. Choroba Parkinsona jest skutkiem obumierania komórek nerwowych w mózgu, dokładnie w istocie czarnej. Jeśli dojdzie do zaburzenia przekazywania impulsów nerwowych, zaczynają pojawiać się problemy z prawidłową pracą mięśni i koordynacją ruchową. Choroba Parkinsona może być dziedziczona, jeśli w DNA znajduje się mutacja genu powodująca rozwój chorób neurodegeneracyjnych. Neurony w mózgu odpowiadają przede wszystkim za produkcję dopaminy, ale objawy Parkinsona mogą wystąpić dopiero w przypadku obumarcia ich w ponad 80%. Bardzo często jest wobec tego tak, że schorzenie zostaje zdiagnozowane już w zaawansowanym stadium.
Pierwsze symptomy Parkinsona nie są specyficzne, wobec czego łatwo pomylić je po prostu z naturalnym procesem starzenia się organizmu – uczucie zmęczenia i osłabienia organizmu, szybkie męczenie się, spowolnienie ruchów. Charakterystycznymi objawami tego schorzenia są zaburzenia równowagi, obniżenie jakości życia na skutek problemów z wykonywaniem nawet najprostszych czynności typu wstawanie z łóżka. Do tego dochodzą jeszcze symptomy w postaci drżenia rąk, pochylenia się sylwetki do przodu, trudności z myciem się, ubieraniem czy jedzeniem. Z częstych objawów choroby Parkinsona wymienić można problemy z zainicjowaniem ruchów, sztywnienie mięśni, trudności z połykaniem, niemożność mówienia. Może wystąpić utrata apetytu, zaburzenia jelitowo-żołądkowe.
Co ma szczególne znaczenie w przypadku osób ze zdiagnozowanym Parkinsonem?
Leczenie choroby Parkinsona polega przede wszystkim na uzupełnieniu deficytu dopaminy ze względu na zachodzące w mózgu zmiany neurodegeneracyjne. Ma to na celu przeciwdziałanie rozpadowi tego przekaźnika, pobudzenie receptorów dopaminowych. Popularną metodą jest podawanie substancji L-DOPA, ale w walce z chorobą pomaga także przeszczep komórek zdolnych do produkcji dopaminy. Do dyspozycji jest wiele leków, które mogą zahamować dostęp choroby lub spowolnić jej rozwój, często nie ma możliwości odwrócenia jej przebiegu. Zdarza się tak, że postępująca choroba doprowadzi do całkowitej niepełnosprawności. Osoby borykające się z chorobą Parkinsona powinny być aktywne fizycznie, dużo rozmawiać, aby przeciwdziałać zaburzeniom ruchu i aktywności. W mieszkaniu chorego nie może zabraknąć udogodnień w postaci uchwytów i poręczy, aby zapobiec upadkom i urazom. Istotna jest też odpowiednia dieta, bogata w produkty o dużej gęstości odżywczej, obfitująca w witaminy, minerały i antyoksydanty. Kluczowe są przede wszystkim: wapń, magnez, witamina C. Ze względu na trudności z jedzeniem i przełykaniem, zaleca się oprzeć jadłospis o produkty spożywcze o konsystencji miękkiej, półpłynnej.
